بحران اگزیستانسیال زیر سؤال بردن عمیق و شدید هدف، وجود و معنای زندگی است. اغلب شامل احساس سردرگمی، اضطراب و احساس گم شدن یا قطع ارتباط است. مقابله با بحران وجودی مستلزم درون نگری، خود اندیشی و برداشتن گام های فعال در جهت یافتن معنا و هدف است. در اینجا هفت مرحله به همراه 21 نکته برای کمک به عبور از یک بحران وجودی آورده شده است:

مرحله ۱: بحران را بشناسید و بپذیرید

اولین قدم در برخورد با یک بحران وجودی این است که بپذیرید و بپذیرید که در حال گذر از یک بحران هستید. احساسات سردرگمی و عدم اطمینان را بدون قضاوت بپذیرید. بدانید که این طبیعی است که معنای زندگی را گاهی زیر سوال ببرید.

نکته 1: روزنامه نگاری می‌تواند ابزار مفیدی برای بیان افکار و احساسات شما در این مرحله باشد. افکار، ترس ها و سوالات خود را در مورد زندگی بنویسید.

نکته 2: از دوستان قابل اعتماد، اعضای خانواده یا درمانگری که می‌تواند گوش شنوا و راهنمایی ارائه دهد، کمک بگیرید.

مرحله ۲: ارزش ها و باورهای خود را بررسی کنید

برای کشف ارزش‌ها، باورها و آنچه واقعاً برای شما اهمیت دارد، وقت بگذارید. به آنچه برای شما شادی، رضایت و احساس هدف می آورد فکر کنید. این کاوش به شما کمک می کند تا اقدامات خود را با ارزش های اصلی خود هماهنگ کنید.

نکته 3: در فعالیت‌هایی شرکت کنید که به شما شادی می‌دهند و به شما احساس سرزندگی می‌دهند. این می‌تواند سرگرمی ها، فعالیت های خلاقانه یا گذراندن وقت در طبیعت باشد.

نکته 4: برای به دست آوردن دیدگاه‌های مختلف درباره معنای زندگی، کتاب بخوانید یا در بحث‌هایی درباره فلسفه، معنویت یا روان‌شناسی شرکت کنید.

مرحله 3: عدم اطمینان را در آغوش بگیرید

بحران های وجودی اغلب از ترس از عدم قطعیت ناشی می شوند. در آغوش گرفتن ناشناخته ها می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند و امکان رشد شخصی را فراهم کند. بپذیرید که همه چیز در زندگی قابل کنترل یا پیش بینی نیست.

نکته 5: برای پرورش حس حضور و پذیرش لحظه حال، تمرکز حواس یا مدیتیشن را تمرین کنید.

نکته 6: در فعالیت هایی شرکت کنید که شما را از منطقه راحتی(منطقه امن) خود خارج می کند و ترس شما از عدم اطمینان را به چالش می کشد. این می‌تواند شامل آزمایش تجربیات جدید یا ریسک های حساب شده باشد.

مرحله 4: در مورد مرگ و میر فکر کنید

تفکر در مورد مرگ و میر می‌تواند احساس فوریت و دیدگاهی در مورد زندگی ایجاد کند. شناخت ماهیت متناهی هستی می‌تواند قدردانی عمیق تری را برای لحظه حال القا کند و انگیزه کنش معنادار باشد.

نکته ۷: از مکان‌هایی دیدن کنید که شما را به یاد ناپایداری زندگی می‌اندازند، مانند گورستان‌ها، مکان‌های یادبود یا مکان‌های دیدنی طبیعی.

نکته 8: در گفتگوهایی درباره مرگ و مردن شرکت کنید تا به دیدگاه‌ها و فلسفه‌های فرهنگی مختلف برسید.

مرحله 5: به دنبال ارتباطات معنادار باشید

ایجاد ارتباطات معنادار با دیگران برای عبور از بحران وجودی بسیار مهم است. به اشتراک گذاشتن افکار، عواطف و تجربیات با افراد همفکر می‌تواند حمایت و احساس تعلق ایجاد کند.

نکته 9: به گروه‌های حمایتی یا جوامعی بپیوندید که بر رشد شخصی، معنویت یا خودشناسی متمرکز هستند.

نکته 10: در گفتگوهای عمیق با دوستان یا عزیزان در مورد سؤالات وجودی برای تقویت درک و ارتباط شرکت کنید.

مرحله 6: تعیین اهداف و اقدام

تعیین اهداف و اقدام برای رسیدن به آنها می‌تواند حس هدف و جهت را در طول یک بحران وجودی به ارمغان آورد. آنچه را که می خواهید در زندگی به دست آورید یا تجربه کنید، شناسایی کنید و آن را به مراحل عملی تقسیم کنید.

نکته 11: یک تابلوی چشم انداز یا نمایش تصویری از اهداف خود ایجاد کنید تا انگیزه و تمرکز خود را حفظ کنید.

نکته 12: با تعیین اهداف قابل دستیابی که با ارزش های شما همسو هستند، از کوچک شروع کنید. هر نقطه عطف در مسیر را جشن بگیرید.

مرحله ۷: رشد شخصی را در آغوش بگیرید

بحران وجودی می‌تواند فرصتی برای رشد شخصی و خودشناسی باشد. سفر خودکاوی را در آغوش بگیرید، از تجربیات چالش برانگیز بیاموزید و به عنوان فردی تکامل پیدا کنید.

نکته 13: در فعالیت‌های توسعه شخصی مانند خواندن کتاب‌های خودیاری، شرکت در کارگاه‌ها یا شرکت در دوره‌ها شرکت کنید.

نکته 14: شفقت به خود را تمرین کنید و در طول این فرآیند با خود صبور باشید. بپذیرید که رشد شخصی به زمان نیاز دارد.

مواجهه با یک بحران وجودی یک سفر عمیقا شخصی است و تجربه هر کسی ممکن است متفاوت باشد. مهم است به خاطر داشته باشید که جستجوی کمک حرفه ای از یک درمانگر یا مشاور می‌تواند راهنمایی و پشتیبانی ارزشمندی را در طول این فرآیند ارائه دهد.